Yedinci Mühür

Yedinci Mühür 

Ingmer Bergman 

İsveç 

1957

Demir bir ızgaranın arkasından yarı yarıya görünen başlıklı bir figüre konuşarak içini döker Şövalye: "Kayıtsızlığım beni dışarıda bıraktı. Hayaletlerin dünyasında yaşıyorum, rüyaların tutsağıyım. Tanrı'nın elini uzatmasını, yüzünü göstermesini, benimle konuşmasını istiyorum. Karanlıkta ona sesleniyorum ama orada kimse yok." 

Bergman eve dönüş yolculuğumuzu takip edenin daima ölüm olduğunu ve hayat boyu onunla satranç oynadığımızı ünlüyor filmde.

Yedinci Mühür neredeyse sonuna kadar, ölümün doğaüstü bir koşul olarak var olmasına rağmen, Tanrı'nın rol aldığı daha büyük bir yapının olmadığı olasılığıyla baş başa bırakıyor bizi. 

Yönetmen her filminde olduğu gibi, bizi dinin ve felsefenin dehlizlerinde dolaştırıyor. İmegeler ve metaforlarla..

Ölümsüzler Köyü

Ölümsüzler Köyü 

2010

İran

Reza Jamali

Yüklemi iyi yüklenmiş bir film. Görüntü, içerik, coğrafyanın ve mukimlerin dokusu çok güçlü. Konu ile atmosfer senkronize. Kâh Kurusova kâh Tarkovski nin kokusunu yayan bir eser.

Varoluş serüveninin direktörü ölümün nasıl bir nimet olduğunu ünlüyor Ölümsüzler Köyü. Tahsis edilen zamana isyan eden yılgınların trajikomik diyaloğunda buluyoruz kendimizi. Empati, muhasebe ve kriter. Film öyle müstehzi gülümsetiyor ki bizi bertaraf edemiyoruz hiçbir şeyi.

Sinematografik açı, ışık ve fon değerleri ile sanatın içinden içimizdeki ölüm korkusuna seslenen bir şiir bu film. Kafiyeleri bulmak veya kafiyelerde buluşmak seyircinin işi.

Kış Işığı

Nattvardsgästerna

Winter Light 

Kış Işığı

İsveç 

1963

Ingmer Bergman 

İnanca, dine ve dahi hiristiyanlığa dair sıkı bir manifesto. İmegeler ve metaforlarla dolu Bergman dili. Hem öznel hem de entelektüel. Sorgulayan, hesap soran muhafazakar tahsildarların ısırgan dili. İnananları, inancı manipüle eden diksiyon..

Tapınakta memuru, mudisi ve amiri arasında seküler diyaloglar manzumesi. Güçlü, empatik bir itiraz ve veya intizar: Bergmanca.

Ingmer Bergman bu film için şunları söylemiştir. " Benim için bu film, kendimi bildim bileli yaşamımda irinli bir yara gibi süregelmiş travmatik bir çatışmanın mezar taşıdır. Çünkü bu filmde hem Tanrı imgeleri parçalanıyor, hem de benim insanı kutsal amacın taşıyıcısı olarak gören duygum yok olmaksızın parçalanıyor. Ameliyat en sonunda tamamlanmıştır. " (Bergman 1999:23)

Bir sonraki filmi Sessizlik olacaktır. Çünkü ölüm çanlarından sonra Tanrı artık Bergman sinemasında tamamen sessizdir.