Kış Işığı

Nattvardsgästerna

Winter Light 

Kış Işığı

İsveç 

1963

Ingmer Bergman 

İnanca, dine ve dahi hiristiyanlığa dair sıkı bir manifesto. İmegeler ve metaforlarla dolu Bergman dili. Hem öznel hem de entelektüel. Sorgulayan, hesap soran muhafazakar tahsildarların ısırgan dili. İnananları, inancı manipüle eden diksiyon..

Tapınakta memuru, mudisi ve amiri arasında seküler diyaloglar manzumesi. Güçlü, empatik bir itiraz ve veya intizar: Bergmanca.

Ingmer Bergman bu film için şunları söylemiştir. " Benim için bu film, kendimi bildim bileli yaşamımda irinli bir yara gibi süregelmiş travmatik bir çatışmanın mezar taşıdır. Çünkü bu filmde hem Tanrı imgeleri parçalanıyor, hem de benim insanı kutsal amacın taşıyıcısı olarak gören duygum yok olmaksızın parçalanıyor. Ameliyat en sonunda tamamlanmıştır. " (Bergman 1999:23)

Bir sonraki filmi Sessizlik olacaktır. Çünkü ölüm çanlarından sonra Tanrı artık Bergman sinemasında tamamen sessizdir.