KEFERNAUM (2018) IMDb 8,5

  CAPERNAUM, İncil' de adı geçen lanetli şehir..

  CAPHARNAÜM, Fransızca da kaos ve veya karışıklık

  KEFERNAUM her ikisi ile de müsemma, münasip, müntesip 

  Lübnanlı kadın yönetmen Nadine Labaki tüm dünyayı uyandırıyor ve 'şükür müthiş bir şey!' diyor. Sonra yaraya işaret ediyor. Çocuk Zain' in veya muadillerinin bıraktığı yaraya. Mutsuzluğun kesin olduğu bir dünyaya.

  Bölgenin damarları mülteci sorunu, aile planlaması, çocuk gelinler, var olma telaşı gibi hep ölüme senkronize atıyor. Ne ki çocuk Zain, '' Dünya berbat bir yer, biz ötekilerin paspasıyız! '' derken hayatın kaç bucak olduğunu haykırıyor. Sonra hakim soruyor;

- Ailenden şikayetçi misin ?

- Şikayetçiyim..Yaşadığım için, beni dünyaya getirdikleri için !

- Peki bir isteğin var mı onlardan ?

- Artık çocuk yapmasınlar ! Yetişkinler lütfen beni dinleyin; yetiştiremeyecek olanlar çocuk yapmasınlar..

  Bu, çocuklara yaşanacak bir hayatın bırakılmadığının serzenişidir. Ama ne yazık ki yankısı hep kendilerine döner ve bu müphem hayat içinde el yordamıyla yollarını bulmaya çalışırlar. Coğrafyanın kaderi midir bu, belki..? Zira filmin bam teli, en güzel özetidir Zain in başka şehirde tanıştığı kendisinden iki yaş büyük bir kız ile diyaloğu;

-  Ülken senin olsun Zain, ben gidiyorum..

-  Nereye ?

-  İsveç e

-  Niye ?

-  Orada çocuklar eceli ile ölüyorlarmış !

  Ve son enstantane de vesikalık fotoğrafı için zorla gülümsetilen çocuk, gözleriyle; ''Mutlu görünüyor olabilirim ama buna inanma !'' diyor.. Bu kahredici ıssızlık, dünyanın her köşesini kaplayan işgalin sesidir. Faili meçhul bir işgalin !