PK

peekay

P.K

2014

Amir Khan 

Hindistan

Başka bir galaksiden geldik ve bizi getireni arıyoruz.. Bunun için bizden önce gelenlere sorular soruyor, onlardan kopyalar çekiyoruz. Kâh elbiseler, kâh sıfatlar, kâh apoletler ile sürüyor bu arayış. Sonra dile takılıyor; hangi dili anladığını öğrenmeye çalışıyoruz, dinlerin arasında. Olmuyor, el broşürü bastırıp arıyoruz her yerde. Bakıyoruz her dinde bir ritüel var. Demek ki uslüp bu deyip hepsini yerine getiriyoruz. Yine olmuyor. Hal böyle olunca anlıyor ve onunla yani insanların adlandırdığınca Tanrı ile  aramızdaki iletişimin çökertildiğine inanıyoruz. 

Aydınlanıyor ve şöyle diyoruz birden: “Herkes yanlış numarayı çeviriyor !” Tanrı uzakta değil, Tanrı birilerinin değil, Tanrı herkesin. Ancak bu gezegende ki umut tacirleri insanları bölmeyi ve koyun sürüsü gibi yönetmeyi öylesine becermişlerdi ki kimse doğru numarayı çeviremiyor, çevirmelerine izin vermiyorlardı. Hatta kimse doğru numarayı aramıyordu bile. Bir yanlış numara yetmişti insanların sorgulamasına.. Tabi ki umut tacirlerinin dikkatini çekiyoruz. Çapraz sorguya alıyor mahalleler bizi.

Tüm mesele basit ancak etkili soruyu sorabilmekti galiba ki soruyoruz yüzlerine “Hangi Tanrı`ya inanacağız ?” Çünkü O hangi dinin Tanrı 'sı değil. Her yerde ve her zamanda olan tek Tanrı. Ne var ki arayışımız içinde gördük ki bu gezegende iki Tanrı var.. Biri bizleri yaratan diğeri ise bizlerin yarattığı Tanrı!. Bizleri yaratan Tanrı`nın korunmaya ihtiyacı yoktu; süte, yemeğe, paraya, tapınağa, çaputlara, suya ihtiyacı yoktu. Tam tersine onu korumaya çalışanlar yalnızca bölünüyor sonra da yok oluyorlardı, yok ediyorlardı.. Yaratılan Tanrı ise yardıma muhtaç, riyakar, yalancı ve korkunç bir Tanrı idi. Ve bu Tanrı(lar) insanları bölmekten başka bir işe yaramıyordu.  Bu farklılık da insanların ölmesine neden olan en tehlikeli yanlış numaraydı aslında.

Hiç kimse bir dine mensup olduğuna dair işaretlerle bu gezegene gelmiyordu. Bunu herkes sonradan seçmişti. Ve veya buna maruz bırakılmıştı. İnsanoğlu bir paradoks gibi evvelden beri buna takılıp kalmıştı..

İşte PK en temiz en saf halimiz aslında. Bagajımızdaki yükleri boşaltmadan göremiyor veya bulamıyoruz. İçimizdeki Tanrıyı.